Η θεωρία των τεκτονικών πλακών, επιστημονική θεωρία, που δημιουργήθηκε κατά το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα, αναφέρει ότι ο άκαμπτος φλοιός της γης (ονομάζεται και λιθόσφαιρα) διαιρείται σε πλάκες, που κινούνται πάνω σε ένα στρώμα χαμηλού ιξώδους με συμπεριφορά μηχανικής υγρών (ονομάζεται και ασθενόσφαιρα). Το βασικό λοιπόν αίτιο των σεισμών είναι η κίνηση των τεράστιων αυτών πλακών, οι οποίες συνθέτουν τον φλοιό της γης.
Όταν οι τεκτονικές πλάκες κινούνται πάνω, κάτω ή παράλληλα μεταξύ τους, δημιουργούνται σεισμοί. Η κίνηση αυτή μπορεί να είναι μερικά χιλιοστά, δημιουργώντας μικρές δονήσεις, ή και κάποια μέτρα, δημιουργώντας πολύ βίαιους σεισμούς.
Οι τεκτονικές πλάκες αποτελούνται από ηπειρωτικό φλοιό, ωκεάνιο φλοιό ή και από τα δύο. Η κίνησή τους οφείλεται κυρίως στην σχετικά υψηλή πυκνότητα της λιθόσφαιρας και τη σχετική συμπεριφορά μηχανικής υγρών της ασθενόσφαιρας.
Όπως έχει λεχθεί στην 2η ερώτηση, σεισμοί μικρού μεγέθους μπορεί να δημιουργηθούν και από ανθρώπινες δραστηριότητες (πρβ. Ερώτηση 2, για τους πιο συχνούς τύπους), αν και δεν υπάρχει ακόμα διαθέσιμη κάποια επικυρωμένη πληροφορία, μέχρι τώρα, στην επιστημονική κοινότητα για να επισημοποιήσουν κάποιου είδους συσχέτιση μεταξύ τέτοιου είδους δραστηριότητες και σεισμών μεγάλης έντασης.