Για την Γροιλανδία, το λιώσιμο στην επιφάνεια όσο και η αποκόλληση των παγόβουνων συμβάλουν στην μαζική απώλεια. Κατά τις τελευταίες δεκαετίες, το λιώσιμο στην επιφάνεια αύξησε και τώρα υπερισχύει της αυξημένης χιονόπτωσης, δημιουργώντας μία θετική συμβολή στην άνοδο της στάθμης της θάλασσας κατά τον 21ο αιώνα. Για το μεγαλύτερο μέρος της Ανταρκτικής οι σημερινές και οι προβλεπόμενες επιφανειακές θερμοκρασίες κατά τον 21ο αιώνα είναι πολύ ψυχρές ώστε να υπάρξει σημαντικό λιώσιμο και η βροχόπτωση ισορροπείται με την ροή των παγετώνων στον ωκεανό (Lemke et al. 2007).
Εκτός των επιφανειακών αυτών διεργασιών, υπάρχουν προτάσεις για μια πιθανή δυναμική απάντηση (ολίσθηση των εκροών των παγετώνων πάνω σε στρώμα βράχου) της επιφάνειας των πάγων της Γροιλανδίας και της Ανταρκτικής. Στην Γροιλανδία, υπήρξε σημαντική αύξηση στον ρυθμό ροής των εκροών των παγετώνων κατά τις αρχές του 21ου αιώνα. Ένας πιθανός λόγος για την αύξηση αυτή είναι ότι ο πάγος που λιώνει στην επιφάνεια προχωρά προς την βάση των παγετώνων λιπαίνοντας την ροή τους πάνω στο στρώμα βράχου, γεγονός που συνάδει με τους αυξημένους ρυθμούς ροής των παγετώνων. Ένα άλλο φαινόμενο το οποίο ενδέχεται να γίνει και πιο σημαντικό είναι ότι καθώς οι επιφάνειες των πάγων γύρω από την Ανταρκτική και τη Γροιλανδία λιώνουν ή σπάζουν (π.χ. Larsen B) επιτρέπουν στους παγετώνες που είναι πίσω τους να ρέουν γρηγορότερα, προκαλώντας αυξημένη ροή προς τους ωκεανούς.