Σεισμική επικινδυνότητα περιγράφεται ως το επίπεδο της δόνησης του εδάφους, η οποία μπορεί να δημιουργηθεί από κάποιο σεισμό. Έτσι, η εκτίμηση της σεισμικής επικινδυνότητας είναι η βασική δράση για την αξιολόγηση του πραγματικού κινδύνου. Τα τέσσερα βασικά στοιχεία της σύγχρονης Αξιολόγησης Σεισμικών Κινδύνων βάσει Πιθανοτήτων (PSHA) είναι:
- Κατάλογος σεισμών: ο κατάλογος της σεισμικότητας δημιουργείται για σεισμούς που έγιναν σε ιστορικές (πριν από το 1900) και οργανικές (μετά το 1900) περιόδους τεκμηρίωσης και καταγραφής σεισμών,
- Χαρακτηρισμός σεισμικής πηγής: εμπεριέχει τον ορισμό ζωνών με παρόμοια σεισμική συμπεριφορά και χωρική/χρονική ακολουθία των σεισμών (συχνότητα, βάθος, εστίαση),
- Δυνατή σεισμική δόνηση εδάφους: με τη μελέτη της δόνησης του εδάφους σε σχέση με την απόσταση από την πηγή (υπόκεντρο) δημιουργούνται οι μακροσεισμικοί χάρτες οι οποίοι περιγράφουν τις καταστροφές που επήλθαν κατά την διάρκεια των διαφόρων σεισμών,
- Υπολογισμός σεισμικής επικινδυνότητας: υπολογισμός της πιθανότητας να επέλθει κάποιος σεισμός σε μία δεδομένη περιοχή.
Η βασική προσπάθεια για την εκτίμηση της σεισμικής επικινδυνότητας παγκοσμίως έγινε από το πρόγραμμα Global Seismic Hazard Assessment Program (GSHAP) που ξεκίνησε το 1992 από το International Lithosphere Program (ILP) με την στήριξη του International Council of Scientific Unions (ICSU) και εφαρμόστηκε ως πρόγραμμα επίδειξης στο πλαίσιο της Διεθνούς Δεκαετίας για την Ύφεση των Φυσικών Καταστροφών των Ηνωμένων Εθνών (UN/IDNDR).
Βασικός στόχος του GSHAP ήταν η δημιουργία ενός παγκόσμιου χάρτη σεισμικής επικινδυνότητας με έναν εναρμονισμένο και συντονισμένο τρόπο, βάσει προχωρημένων μεθόδων της εκτίμησης σεισμικής επικινδυνότητας (PSHA).
Η στρατηγική του GSHAP ήταν η δημιουργία Περιφερειακών Κέντρων που θα έφεραν την ευθύνη του συντονισμού και εφαρμογής των τεσσάρων βασικών στοιχείων της σύγχρονης PSHA.
Website: http://www.seismo.ethz.ch/GSHAP/