Η ετοιμότητα, η αντιμετώπιση και η βοήθεια είναι τα εργαλεία για την ελαχιστοποίηση των συνεπειών ενός έκτακτου χημικού περιστατικού.
Η ετοιμότητα έχει τον ακόλουθο βασικό στόχο: την ελαχιστοποίηση των αρνητικών επιπτώσεων του ατυχήματος. Οι ρόλοι και οι ευθύνες των ανθρώπων και των οργανώσεων, που πρόκειται να εμπλακούν στις δραστηριότητες αντιμετώπισης πρέπει να προσδιοριστούν με σαφήνεια βάσει σχεδίων εκτάκτων περιστατικών (περιλαμβανομένης της εκμάθησης των προειδοποιητικών σημάτων και τι πρέπει να κάνει σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης). Η διαδικασία του σχεδίου έκτακτης ανάγκης θα πρέπει να περιλαμβάνει και τον προσδιορισμό πιθανών κινδύνων καθώς και τις γεωγραφικές ζώνες, που ενδεχομένως να επηρεαστούν από κάποιο ατύχημα. Ο μόνος τρόπος για ασφαλή αντιμετώπιση του προβλήματος είναι να γνωρίζουμε την πηγή, τη φύση και τον κίνδυνο της χημικής ουσίας.
Η ετοιμότητα και οι αποφάσεις αντιμετώπισης θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τους τη φύση του πιθανού χημικού, (καθώς και τις ψυχολογικές επιδράσεις), που ενδέχεται να έχει στους ανθρώπους, περιλαμβανομένου του προσωπικού απόκρισης, των εργατών και του τοπικού πληθυσμού.
Τα νοσοκομεία και νοσηλευτήρια, τα οποία θα χρησιμοποιηθούν σε περίπτωση χημικού ατυχήματος, θα πρέπει να αναπτύξουν ένα σύστημα υποδοχής και χειρισμού μεγάλου αριθμού ασθενών.
Η Αντιμετώπιση Επειγόντων Περιστατικών και η Βοήθεια έχουν τον ακόλουθο βασικό στόχο: να προστατέψουν εσάς και άλλους από τον κίνδυνο. Ο συντονιστής της επιχείρησης, που βρίσκεται στον χώρο του ατυχήματος, πρέπει να αποφασίσει τα μέτρα, που θα ληφθούν άμεσα, όπως τα μέτρα που στοχεύουν στην αποτροπή ή τον περιορισμό της έκθεσης στις επικίνδυνες ουσίες, βάσει πληροφοριών, που αφορούν στον χώρο, στη φύση της απελευθέρωσης, στα επικίνδυνα υλικά και τις σχετικές αναλύσεις. Οι επαγγελματίες της υγείας πρέπει να παρέχουν βοήθεια, εάν τους ζητηθεί, στη λήψη των αποφάσεων αυτών. Οι αρχές και οι βιομηχανίες πρέπει να καταβάλουν προσπάθειες για την ευαισθητοποίηση του κοινού στους κινδύνους στους οποίους εκτίθεται η κοινότητα από τα χημικά, και πώς να τους αντιμετωπίζουν σε περίπτωση κάποιου ατυχήματος (π.χ. με την κατανόηση των διαδικασιών, που σχετίζονται με πιθανή εκκένωση και επιτόπια εξεύρεση καταφυγίου). Σε περίπτωση ατυχήματος, το κοινό θα πρέπει να λαμβάνει συνεχώς πληροφορίες για την κατάλληλη συμπεριφορά, που πρέπει να επιδείξει και τα μέτρα, που πρέπει να υιοθετήσει.
Μετά την απελευθέρωση τοξικών χημικών θα πρέπει να γίνουν οι κατάλληλες επιδημιολογικές και ιατρικές εξετάσεις. Άνθρωποι, που ενδεχομένως να εκτέθηκαν σε μεγάλο βαθμό σε τοξικά χημικά μετά από ατύχημα, είτε είναι εμφανής η έκθεση είτε όχι, θα πρέπει να εξεταστούν και να καταχωρηθούν τα στοιχεία τους για βραχυπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη παρακολούθηση. Ενδεχομένως να πρέπει να ληφθεί βιολογικό υλικό για άμεση ή μεταγενέστερη ανάλυση.