Τα μέτρα, που λαμβάνουν οι άνθρωποι για την προστασία της ιδιωτικής περιουσίας από την άνοδο της στάθμης της θάλασσας ενδέχεται να έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα στο περιβάλλον και στην χρήση των ακτογραμμών από το κοινό γενικά και πιο συγκεκριμένα των παραλιών και των υδάτινων οδών. Ιστορικά, κατά μήκος αμμωδών παραλιών, οι ιδιοκτήτες γης έκτισαν διαφόρων ειδών τοίχους για να εμποδίσουν τη διάβρωση. Αν και οι κατασκευές αυτές προστατεύουν τις περιουσίες τους μπορούν να εξαλείψουν τις παραλίες των οποίων το πλάτος συνήθως είναι μικρότερο από 3 μέτρα. Εκτός της προστασίας, που προσφέρουν στο περιβάλλον και στην ακτογραμμή, οι παραλίες είναι πηγές υψηλού εισοδήματος, λόγω τουριστών, ψαράδων, αναψυχής, μεταφοράς και προσέγγισης μικρών σκαφών.
Η βύθιση του εδάφους λόγω συμπίεσης των ιζημάτων μέσω της ανθρώπινης δραστηριότητας ανάπτυξης της γης και/ή η άντληση υπογείων υδάτων και/ή πετρελαίου, συμβάλουν σημαντικά στην άνοδο της στάθμης της θάλασσας και στις συνέπειές της.
Πολλές από τις επιπτώσεις της ανόδου της στάθμης της θάλασσας επηρεάζονται άμεσα από την ανθρώπινη δραστηριότητα κατά μήκος των παράκτιων περιοχών, όπως η ανέγερση φραγμάτων κατά μήκος των ποταμών η οποία μειώνει τα ιζήματα που προμηθεύονται στις παράκτιες περιοχές και αυξάνει την πιθανότητα της παράκτιας διάβρωσης. Η εκτεταμένη χρήση των υπογείων υδάτων, που σχετίζεται με την χρήση της γης αυξάνει την τρωτότητα των πηγών πόσιμου νερού στην άνοδο της στάθμης της θάλασσας. Η αλλοίωση των φυσικών δομών παράκτιας προστασίας, όπως οι αμμόλοφοι και τα μακρόβια δάση (μέσω των παράκτιων εκσκαφών και οικοδομών) επηρεάζει επίσης τις συνέπειες της ανόδου της στάθμης της θάλασσας κατά αντίθετο τρόπο μειώνοντας την φυσική προστατευτική λειτουργία, που προσφέρουν οι δομές αυτές.